اماما در فراقت شد هزاران رخنه در دینم

بیا یک بار دیگر کن زنو اسلم تلقینم

به ان مستظهرم جانا که دل ماوای تو گردد

مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

شب رحلت هم ز بستر روم تا حور العین

اگر در صبح جان دادن تو باشی بر بالینم

از ان ترسم من بی دل که پیش از روز وصل تو

به تلخی ناگهان از تن بر آید جان شیرینم

جهان فانی وباقی فدای آل پیغمبر

طفیل تو ز ایشان است هر چیزی که میبینم

حدیث آرزومندی که ثبتش کرد فیض اینجا

بود ارواح اشعاری که حافظ داد تلقینم